Botswana - Okavango Delta

Dinsdag 15 okt. 
De wekker gaat zoals altijd weer vroeg. Om 06.00 uur staan we op en vandaag maken we onze reis naar de Okavango delta. Alle bagage blijft hier, we mogen alleen een rugzakje met het hoognodige meenemen. Zo weinig mogelijk… nah, 1 broek aan, wandelschoenen aan, 3 shirtjes mee, nachthempje, slippers, ondergoed, sokken, lenzen, saron, hoedje, zonnebrand, water, slaapzak... nou dat is het wel zo’n beetje. En dan moet ik nog proppen. Rond 8 uur vertrekken we, een half uurtje rijden naar het vliegveldje in Maun. We zijn met 14 man inclusief onze gids Eric dus er staan 2 kleine vliegtuigjes voor ons klaar. 1 is voor 4 personen, de ander is iets groter en is voor 11 personen. Ik ga in de kleinste in zit voorin bij de piloot. De vlucht duurt 45 min en we blijven laag over de delta vliegen zodat we de dieren goed kunnen zien. Toch blijft het af en toe nog een zoekplaatje maar hier en daar zien we wat giraffen en olifanten. We kunnen rondom kijken tot aan de horizon en overal is delta, het is zo ongelofelijk groot! De landing gebeurd op een onverharde weg, ze noemen het een ‘landingsbaan’. Hier staat een auto met aanhanger voor ons klaar en we laden de spullen over van de vliegtuigjes naar de auto. We moeten een uur rijden naar de rivier waar ze ons per mokoro naar ons kamp brengen, onderweg komen we hier en daar wat armoedige dorpjes tegen, ik begrijpt niet hoe en waar die mensen hier van leven en wat ze de hele dag doen. Bij een armoedig ‘bakkertje’ stoppen we even omdat onze gids ons iets wil laten proeven, het is een specialiteit. Het heet vetkoek. Even later komt hij met een zak bollen naar buiten en het lijkt verdacht veel op oliebollen. Nou dat bleek het dus ook gewoon te zijn! We misten alleen nog de krentjes en poedersuiker, maar het was lekker. Wij uitgelegd dat we dit in Nederland ook hebben en dat we dit eten met oud en nieuw. Na een uur rijden komen we bij de rivier en hier liggen de mokoro’s klaar en staan de jongens die ze besturen, genaamd de polers (omdat ze achterin het bootje staan, en het ding vooruit bewegen met een grote stok) we laden alle spullen weer over van auto naar mokoro. Per 2 kunnen we in de mokoro en het is een uur varen naar ons kamp. Ieder krijgt zijn eigen poler de mijne genaamd Roba. We moeten absoluut stil zitten!! De mokoro is behoorlijk onstabiel en in de rivier zitten nijlpaarden en krokodillen en hier wil je NIET in het water vallen. Het is bloedverziekend heet, we zitten een uur vol in de zon, geen wind en zweten ons helemaal gek. De polers zelf hebben het ook niet makkelijk, het water staat niet erg hoog en op sommige stukken moeten ze behoorlijk wat kracht zetten om ons en alle bagage en waterflessen vooruit te krijgen. Soms moeten ze het bootje uit om ons te duwen omdat we hier en daar vastlopen op het zand. Ja regen is hier meer dan welkom. Als we op de grote rivier aankomen zien we de hipppo’s. We moeten deze rivier overvaren om bij ons kamp te komen. Mijn mokoro vaart als laatste in de rij en ineens is 1 van de nijlpaarden alle bootjes zat. Hij wil een aanval inzetten en stormt op onze mokoro af, hij raast met een snelheid door het water heen, gooit zijn bek open en gooit er een brul uit. Oei… gelukkig stopt hij halverwege en zit hij nog op redelijke afstand. Er was geen gevaar, maar was toch wel ff schrikken! Na een uur varen komen we aan bij het kamp, alle spullen weer uitladen en een stukje lopen. Dit is een vast kamp dus tenten hoeven we niet op te zetten. Oh yeah! Als eerste krijgen we een briefing van de leider van de rangers hier. Zijn naam? Nature. We gaan met natuur de natuur in. We zitten nu echt middenin het wild. De briefing gaat over wat te doen als er leeuwen, olifanten of luipaarden ons pad kruisen zowel in het kamp als tijdens de wandelingen. De regels zijn simpel. 1. NOOIT maar dan ook nooit wegrennen. Dit geld bij alle dieren. Qua snelheid redt je dat toch niet. En met wegrennen lok je alleen maar reactie uit waarna ze je zeker achterna gaan zitten. Ten alle tijden heel stil blijven zitten of staan. 2. Niet gillen. 3. Langzaam achteruit lopen naar het kamp met je ogen gericht op het beest NIET je rug toekeren. 4. Niet in paniek raken (ja, makkelijk lullen) Het gebeurd niet vaak dat deze dieren op het kamp komen, maar het gebeurd. En aangezien de olifantendrollen die hier liggen, komen deze wel regelmatig ff buurten. Ook het verhaal van die zwitser die tijdens zijn wc bezoek een leeuw tegenkwam was 2 weken geleden op dit kamp. Ah fijn om te weten. Als we naar de bushtoilet willen moet dit ALTIJD samen gebeuren. In de avonden moeten we met de hoofdlampen om ons heen schijnen, lichten er ogen op moeten we meteen terug naar het kamp. We moeten vooral de gele / oranje ogen in de gaten houden, deze zijn van katachtige. De bushtoilet is weer gegraven en staat een aantal meters van het kamp achter wat bomen en bosjes en het kijkt uit op een grote vlakte. Het is bijna een feest om op de wc te zitten erg mooi! Er vlak naast hebben we zowaar een bushdouche. Het is soort van grote puntzak met aan de onderkant een dop met wat gaatjes. Deze is opgehangen aan een boom. Als je de dop opendraait komen er 6 straaltjes water uit. Het is gevuld met rivierwater. Het wordt dus niet uitgebreid douchen, maar een snelle wasbeurt en meer niet. Deze middag kunnen we even bijkomen van de reis en rond 17:00 gaan we terug de rivier op met de mokoro’s voor de mokoro sunset. We kijken naar de zonsondergang met de nijlpaarden en olifanten op de achtergrond. Mooi hoor. Rond 20.00 uur lekker avondeten en wanneer het wat later op de avond wat gaat regenen duikt iedereen vroeg de tent in. 

Woensdag 16 okt. 
De wekker gaat hier nog een tandje eerder. Om 05.30 staan we op en om half 06.30 hebben we onze game walk. We krijgen nog wat instructies, we moeten fluisteren en we moeten in een rijtje achter elkaar aan lopen, zodat de rangers -1 voor 1 achter- alles goed in de gaten kunnen houden. Als je beesten ziet, moet je fluiten of in je vingers knippen. We lopen op open vlaktes en in de bush, we zien vele olifanten, nijlpaarden, (roof)vogels, impala’s, zebra’s, en koedoe’s. We krijgen informatie over de vele bomen, planten en dieren die hier leven, die gasten weten echt alles van de natuur en het is erg interessant. Vroeg in de ochtend is de wandeling nog te doen, maar vanaf 09.00 uur beging het echt heet te worden. De wandeling wordt zwaarder en zwaarder, je bent zeiknat van het zweet, de hitte zuigt alle energie uit je, het laatste uur is loodzwaar en ik kan alleen maar denken aan ijswater en koelcellen. Om 11.00 uur komen we terug op het kamp en ik duik als 1e de douche onder en die is heerlijk verkoelend, ik kom meteen bij. In de middag doen we niks omdat het met de hitte niet te doen is. Iedereen is dan ook zo moe en heeft het zo warm dat ze de slaapmatjes uit de tenten halen en buiten onder een boom in de schaduw leggen en zo even een middagdutje doen. In de tenten stijgen de temperaturen rustig naar de 50 graden. Om 17.00 uur ’s middags gaan we een sunset game walk doen. Het is heet!! Maar het is redelijk te doen. We zien niet veel dieren, maar vele voetsporen en hele skeletten van olifanten. Wel heel gaaf ook om te zien. De zonsondergang zien we niet echt door wat bewolking. De wandeling duurt niet veel langer dan 1.5 uur. 's Avonds zitten we rond het kampvuur en als de meeste liggen te slapen, blijven ik en mijn roomie met 2 andere nog zitten. Het vuur dooft langzaam en het enige licht dat we hebben is de bijna volle maan. Er wordt nog wat gepraat en gelachen totdat we ineens wat horen achter ons in de bush. Takjes kraken. Wij schijnen steeds met de hoofdlampen om te zien wat het is, maar zien niks. We horen het alleen maar en komen er niet achter wat het is. We zouden het natuurlijk allemaal wel woest spannend vinden als er ineens een olifant uit de bosjes verschijnt, maar er gebeurd niks en we gaan dan maar slapen….

Donderdag 17e.
Om 06.30 staan we weer ‘fris en fruitig’ klaar voor onze game wandeling. Iedereen hoopt nou toch wel een keer die leeuw tegen te komen, hoe gaaf zou het zijn tijdens een wandeling? Is wel ff wat anders dan dat je in ene autootje zit, maar de kans is heel erg klein… Na al een hele tijd te hebben gewandeld stopt Nature bij een berg impala keutels. Het schijnt het schoonste schijt te zijn. Er zitten geen bacteriën in. En hij stelt doodleuk een wedstrijdje strontspugen voor. En ik maar denken dat hij een geintje maakte, maar nee hoor Nature was bloedserieus. Ik denk dit ga je toch niet menen?? Jawel. Hij meent het wel. De keutels zijn schoon en heel hard, niet vers natuurlijk. Het werkt simpel. Je stopt een keutel in je mond, spuugt zo ver als je kan, ga bij je uitgespuugde keutel staan en die het verst komt wint. Het zou wel de Afrikaanse variant zijn op jeu de boules ofzo. Ik walg van het idee en zeg dat ik geen stront in mijn mond stop. Ook de rest van de dames haken af. De mannen twijfelen nog een beetje, maar als er 1 zo gek is om het te proberen gaan de rest van de mannen ook de wedstrijd aan. Ik film het wel  Dus Nature begint. Hij stopt een keutel in zijn mond, spuugt en gaat er trots bij staan. De volgende. Die spuugt 2 keer zo ver en volgens mij hebben we meteen een winnaar. De rest volgt maar spugen allen niet meer zo ver. Wanneer je denkt alle gekheid gehad te hebben wil Nature nog ff de “AK47” laten zien. Hij pakt een hand keutels, stopt zijn hele mond vol en spuugt ze achter elkaar eruit. Ik weet nou niet of ik moet lachen of stomverbaasd moet zijn. Ik besluit te lachen. Om 10 uur komen we terug van onze wandeling in het kamp, lunchen en luieren wat en om 15.00 uur gaan we naar de rivier om te zwemmen en om zelf te ervaren hoe zwaar het is om mokoro te varen. Als we bij de rivier aankomen mogen we ALLEEN in een heel klein stukje ondiep water ivm de hippo’s en crocks. Ik dacht hier even af te koelen maar het water is erg warm. Er liggen 2 mokoro’s voor ons klaar om het te proberen en om de beuren staan we erop. Moeilijk hoor!! Alleen al om je evenwicht te bewaren en er gewoon normaal op te staan is al niet te doen, laat staan varen. De meeste donderen al om bij het staan. Iedereen probeert het meerdere keren en we kunnen al blijven staan, maar het sturen is heel moeilijk ik draai alleen maar rondjes, soms kom ik vooruit, maar een metertje of 2, dan draai ik weer een rondje. Het is lastig en kost veel kracht. Papa en ik proberen het samen, hij gaat sturen en ik zit in het bootje. Wanneer papa zijn evenwicht verliest kieperen we beide om met de mokoro. Het ding loopt vol met water en zakt per direct naar de bodem. Oepsssss…. Het is niet diep, maar het ding is loodzwaar. We krijgen m niet omhoog, maar de jongens komen al helpen. Het was een leuke middag. We gaan terug naar het kamp, en 1.5 uur later doen we de weer mokoro sunset en er worden nog 2 groepsfoto’s gemaakt. Vlak achter de plek waar de groepsfoto’s worden gemaakt liggen er 3 dode koeien. Deze zijn aangevallen en aangevreten door leeuwen en hyena’s. Het valt me op dat alle 3 de koeien geen kop meer hebben. Dit wordt gedaan door de boer van wie de koeien zijn zodat hij er nog wat geld voor kan vangen. Even later kijken we weer de zonsondergang en die is mooi! Op deze afscheidsavond gaan alle jongens en gidsen van de mokoro’s ons een optreden geven met typisch Afrikaanse zang en dans. Onze drifters gids Eric zegt dat ze dit erg serieus nemen en dat ze soms zo ver gaan in hun zang en dans dat het soms lijkt alsof ze in een trance zitten. Het stelt allemaal niet zoveel voor, ze zingen wat maar heel bijzonder is het niet. Tijdens 1 nummer doen ze inderdaad een beetje raar, het is bijna eng. Dat zou die trance wel zijn, maar erg diep gaan ze er niet op in. Voordat ze hun laatste 2 nummers ten gehore brengen, willen ze van ons ook dat we wat gaan zingen, voor die tijd gaan ze niet verder. Iedereen schuift een beetje ongemakkelijk op zn stoel en niemand weet wat. Wij eigenlijk ook niet. We mogen alles doen, als het maar in eigen taal is. Die gaten zijn inmiddels maar gaan zitten, want het duurt lang en volgens mij wil / durft niemand. Uiteindelijk besluiten wij maar te gaan met zn 4 ren, ouders, mijn roomie en ik en we gaan oh oh den haag zingen  Gelukkig snapt niemand er wat van en klinkt het nog best aardig zo met zn 4ren….. *ahum* Nou alle wilde dieren zijn nu zeker weg met dat gekraai van ons. Als we klaar zijn krijgen we nog applaus ook! Even later gaan de jongens door met hun ‘show’. Het is een leuke dag zo geweest!