Filipijnen - Puerto Galera

Woensdag 15-02-2017

Weer een reisdag. Vandaag gaan we vanuit Manilla met de bus/ boot naar Puerto Galera. Om 10.00 uur vertrekken we met de bus. Het is 2 uur rijden naar de haven waar we dan de fast ferry hebben naar Puerto Galera en 13.00 zouden we dan aan kunnen komen op onze laatste bestemming (Filipijnen betreft). Zo, das relaxt! Om 13.00 uur aankomen, dat betekend dat we een middagje kunnen relaxen! Goh, klinkt goed he? Bijna te mooi om waar te zijn. En dat was het ook. In de bus kregen we al te horen dat de fast ferry vandaag niet zou gaan wegens te harde wind en ruige zee / golfslag. Er ging om 12.00 uur wel een grotere boot maar dat was de langzame boot, doet er 2,5 uur over in plaats van 1 uur. Deze vaart ook niet aan op Puerto Galera, nee, deze vaart aan op Calapan, 50 km VOORBIJ Puerto Galera en dan moeten we vanaf daar een Jeepney pakken (rit van 2 uur) die ons weer terugrijdt naar Puerto Galera. Hoe verzinnen ze het. Goed, na de 2 uur durende bus rit komen we aan bij de haven. Natuurlijk vaart de boot niet om 12.00, nee, die vaarde pas weg om 12.45. reispillen achter in m’n mik, polsbandjes om (met drukpunten tegen misselijkheid) en gaan met die banaan. De zeeziekte viel op zich mee, het was er wel, maar heb niet gekotst gelukkig, zelfs papa niet. In tegenstelling tot vele Filippijnse zwakke maagjes die aan het synchroon kotsen waren op de toiletten. Ja… ik heb nog geprobeerd te plassen, maar het was volstrekt kansloos. De zee was echt ruig, de golven waren hoog en door de ramen voor me zag ik de horizon van boven naar beneden schieten. Onderweg nog grote groep dolfijnen zien zwemmen en springen, een leuk extraatje. Mama vond het allemaal wel mooi. Zij heeft hoogtevrees en dan doen papa en ik er een beetje lacherig over. Maar papa en ik zijn zee(reis) ziek, dus nou had mama ff dr lolletje. Haha. Ja heel grappig   Na 2,5 uur varen we de haven van Calapan in. Hier staan 3 busjes klaar om alle mensen die naar Puerto Galera gaan te vervoeren. 2 jeepney’s en 1 busje. Wij zitten gelukkig in het busje met airco. Deze rit was nog helser dan de boottocht. Ik was al misselijk van de boot en de chauffeur scheurt als een mongool de bergweggetjes en haarspeldbochten door. De cabine zit iets lager en je kan niet goed op de weg blijven kijken. En dat 1,5 uur. Toooop!! Aangekomen in Puerto Galera moeten we weer overstappen, dit keer in een open afgeragd busje en deze rijdt normaal en een klein half uurtje later, iets na vijven komen we aan in het Blue Cristal Resort. Prima kamers, ruim, groot balkon, mooie tuin en weer aan zee. Wel waait het erg hard hier. Ff rustig aan vanaf nu,… ben een beetje misselijk…   

Donderdag 16-02-2017

Het is een mooie dag, de zon schijnt. Na het ontbijt hebben we weer een tour inclusief lunch. Aaaah. Ik kan nu al niet wachten op de rijst en kip. We zijn met zijn 2en. Ik en mama. Papa ligt ziek op bed, diaree, overgeven dus die blijft ‘thuis’. Ik meld meteen aan onze chauffeur dat wij dus niet met 3 zijn maar met 2. Hij antwoordt maar zegt dat we op nog iemand moeten wachten. Oh ok, nou prima. Een kwartier verder en nog steeds niemand. Komt op een gegeven moment een vrouwtje van het hotel naar ons toe om te vragen om mama’s vriend nog meegaat. Vriend? Dat is haar man, maar nee, die ligt ziek op bed. Oooohhh ok,…. Dat had de chauffeur blijkbaar niet begrepen en we staan dus al die tijd voor niks te wachten. Ow kneus!  HAHA!   Allereerst rijden we naar de Tamraw watervallen. Het is mooi, niet bijzonder. We zijn snel uitgekeken. We rijden langs een groot Maria beeld aan zee dat hij graag aan ons wil laten zien. Om er te komen moet je de rotsen naar beneden klimmen. Ik ga er wel heen en maak wat foto’s. Het is een lelijk beeld. Ze kijkt droevig en heeft bijna zwarte ogen. Papa zou dit een afgekeurd mariabeeldje noemen. Hierna gaan we naar Sandbar Beach. Het is een smalle zandbar met aan beide kanten zee. Best mooi hier. Wij mogen hier snorkelen en in de tussentijd gaat onze chauffeur kip en rijst maken. Gatverdamme! We stappen een bootje op en snorkelen op 3 plaatsen rond Sandbar Beach. De eerste een stuk van de kust af. Dit is niet veel, het koraal ligt te ver beneden ons. Hier en daar wat vissen, niks bijzonders. De 2e plek is op Coral Paradise. Dit is werkelijk fantastisch! En misschien nog wel mooier dan op El Nido’s Seven Commando Island. Zodra we het water ingaan komen er tientallen vissen op ons af en beginnen allemaal om ons heen te zwemmen en aan ons te plukken. We kunnen ze aanraken. We zweven armlengte boven een fantastisch mooi, groot koraalrif met allemaal prachtige kleuren en honderden verschillende vissen. Kleine maar ook echt hele grote. We kunnen hier de hele dag wel blijven! Ik denk dat we hier iets van 40 min  gesnorkeld hebben. De 3e locatie was ook erg mooi. Helaas nog steeds geen zeeschildpadden gezien. Daarna hadden we een heerlijke lunch met rijst en kip  Daarna doorgereden naar een traditioneel dorp van de Mangyan stam. De oorspronkelijke bewoners van Mindoro. Leuk om even door te lopen. Hele vriendelijke mensen en de kinderen komen je allemaal even gedag zeggen. Zeker als mama de zak met ballonnen open trekt. Even verderop zien we hele jonge zieke katjes. Een witte ziet er helemaal niet uit. Onder de modder, haartjes aan elkaar gekleefd, ontstoken ogen of blind. Een ander zwarte kitten, zeer klein en mager, 1 handje groot.. even geknuffeld en weer teruggezet. Ik weet niet hoe lang die nog gaat leven. Zo zielig. Op de terugweg zijn we nog even gestopt op White Beach. Een mooi breed wit zandstrand. Als we eind van de middag terugkomen in ons verblijf voelt papa zich gelukkig al wat beter. 

Vrijdag 17-02-2017

Om 09.00 vertrekken we weer. We zijn weer compleet. We gaan vandaag 1 waterval bezoeken. De Tukuran Falls, maar is wel inclusief lunch. Dat betekend dus dat het een dagtour is. En eigenlijk snappen wij dat niet helemaal. Hoe ga je een dag vullen met 1 waterval bezichtigen?? Nah, we zien wel. In totaal was de rit 1.5 uur en wat meer het binnenland in. Het eerste half uur rijden we gewoon over de weg, daarna slaat hij een onverharde weg op waar we ook iets van een half uur door heen baggeren. Door de regenval die we hebben gehad is de hele weg modderig en glibberig. Ook vandaag is het weer niet best. Uiteindelijk kunnen we niet meer verder rijden en we vragen ons af waar die waterval dan is want die is nog nergens te bekennen. Dan wordt het duidelijk dat we verder gaan met een kar die wordt voorgetrokken door een karbouw. Er wordt gevraagd of dit onze eerste keer is? Euh.. ja! 25 min hebben we erin gezeten. Hij loopt omhoog / omlaag door het mulle zand, modder, grote keien en dwars door rivieren. Ik vind het soms best eng, dat karretje gaat vaak behoorlijk scheef door de ongelijke grond en ik zie ons al zo omdonderen. Het is wel een heel avontuur. We rijden langs armoedige houten en rieten huisjes. Waar leven die mensen van hier?? Wanneer we aankomen schuilen we eerst in een soort van klein kamp wat is opgezet. Maar omdat het zo hard blijft regenen blijven we hier toch nog een tijd zitten en wordt eerst de lunch klaar gemaakt. Goh, vis en rijst. De vis zelf is best ok, maar zit onder de graten. De graten zijn als haartjes zo dun en daardoor echt niet te vreten. Hoe doen die mensen dat toch hier?? Die zie ik nooit plukken om een stukje vis te pakken, te vreten hele stukken weg. Hoe dan? Eten zij die graten dan gewoon op of zo? Ik snap t niet. We laten het staan. Dan maar rijst. Gatverdamme!! Als het na een tijd even wat droger wordt gaan papa en ik de waterval naar boven klimmen. Het is jammer dat de zon niet schijnt want het is best mooi hier. Rond 13.00 vertrekken we weer en stoppen we onderweg nog bij een mangrove waar we door heen kunnen lopen. Ik vind het niet erg bijzonder of zo. Maar de rest van de dag was echt heel leuk. Om 16.00 zijn we lekker op tijd terug in ons verblijf en kunnen we lekker niks doen.

Zaterdag 18-02-2017

Vandaag is een rustdag. Het weer voorspelde niks goeds vandaag, op onze weer-apps was er veel regen voorspeld en de lucht was ook donker en dreigend. In de ochtend zijn we even naar een markt gegaan, maar in die tussentijd klaarde het helemaal op en zijn we snel naar ons hotel teruggegaan, hebben ons omgekleed, tas gepakt en we hebben ons af laten zetten op White Beach voor een lekker en laatste dagje strand. Zo, das nog eens een goede afsluiter! Verassend ook  Het niet druk op het strand en de mensen die er zijn zitten allemaal in de schaduw van de palmbomen. Wij hebben het nog even in de zon geprobeerd, maar het is te heet. Om de haverklap komen hier verkopers naar je toe. Alleen maar waardeloos prut verkopen ze. Om gek van te worden. Dan weer een ketting, dan een blokfluit wat een vogeltje nadoet en parels. Ze zijn hier bezeten van parels. Échte parels hé? .... van 100 Peso's (1.90 Euro)  Zit je net lekker in de zon je boekkie te lezen, komt er weer zo'n verkoper met een doosje parels, gaat ie lul nog in mijn zon staan ook. Sodemieter op zeg. Komt er daarna nog een of andere Duitser wonende in de Filipijnen naar me toe met een of ander verhaal. Ik zeg in het Engels 'luister nou, in ben niet geïnteresseerd in jou verhaal'. 'Ja maar..'  Ik onderbreek m weer 'Nee niks ja maar, ik ben op vakantie, ik zit een boek te lezen, jij stoort mij en nogmaals ik ben niet geïnteresseerd' 'Ik wil alleen..."  "NEEEEEEE!!!" 'Maar uw Engels is zo goed' 'Ja en mijn Nederlands nog veel beter en nou optyften!'  Pfff het is vermoeiend hoor. Dit gaat namelijk de hele dag door hier. Elke dag. 1 keer nee zeggen is niet altijd genoeg, ze blijven gaan en na een tijdje ben je klaar met vriendelijk lachen en antwoorden. Ondanks dat ze voorspellingen heel slecht waren hebben wij vandaag alleen maar zon gehad en was dit een mooie afsluiter van de Filipijnen!  Vanavond pakken we de koffers in want morgen vroeg vertrekken we weer. Op naar de laatste keer Manilla.