Filipijnen - El Nido (Palawan)

Zo het heeft even geduurd, maar de wifi is kansloos hier. Nu weer even in Manilla dus een paar uur online. Here we go!

 Zaterdag 11-02-2017

Vandaag is een reisdag. Om 10.00 zijn we met een shuttlebusje vertrokken richting El Nido in het uiterste Noorden. El Nido ligt aan de Bacuit Archipel en de omgeving wordt gekenmerkt door mooie natuur met blauwe lagunes, vele kleine eilandjes en hoog oprijzende krijtrotsen. Het is een lange rit van ongeveer 6 uur, met 1 uur tussenstop voor lunchpauze. Een lange rit, maar mooie rit. Rond 16.00 komen we aan in El Nido. We zitten in het El Nido Beach Resort. Het ligt op het strand, met een fantastisch uitzicht op de rotsen. Het strand is erg smal, overdag is het eb en kan je over het strand lopen, in de avond wordt het vloed en is er niks meer van het strand over. De golven kletsen dan tegen het muurtje van mijn balkon en komt er soms zelfs nog overheen. Deze avond lopen we over het strand heen en door de straatjes weer terug. Het is hier druk, maar gezellig druk. Je merkt qua toeristen wel dat El Nido 1 van de grootste trekpleisters is van de Filipijnen. Wie naar de Filipijnen gaat, gaat ook naar El Nido. En terecht. We zijn kip en rijst moe, dus eten vanavond bij de Griek. Het is nog lekker ook. 

Zondag 12-02-2017

Je valt hier in slaap met het geluid van de golven en je wordt hier wakker met het geluid van de golven. Normaal kan ik echt geen geluidje verdragen als ik moet slapen, maar hier doe ik het wel goed op. Heerlijk. Vandaag hebben we een kayak (eiland) tour door de lagunes. Om 10.00 uur vertrekken we met een motorboot naar het eiland Miniloc en leggen als eerste aan bij Small Lagoon. De motorboot mag hier niet komen dus worden de zeekano’s het water in gelaten en stappen we 1 voor 1 in. Vanaf hier moeten we het zelf doen. Het waait hard en de golven zijn pittig. We kajakken Small Lagoon in. Ik kan zeggen dat het vreselijk mooi is, maar dat is echt een understatement. We gaan door smalle lagunes, langs de krijtsteen rotsen, de natuur is groen het water is helder en blauw/groen, de zon schijnt, de lucht is blauw…. Het is een perfect plaatje. Hier mogen we een half uurtje doorbrengen. Eigenlijk te kort. Daarna gaan we naar de andere kant van het eiland en gaan we naar Big Lagoon. Het komt op het zelfde neer, maar zoals de naam al zegt; iets groter. Mooi, mooi, MOOI! Het is nog harder gaan waaien en de golven zijn flink! Terug kajakken naar de boot is een avontuur op zich. Na 30 min kajakken en de laatste 10 min tegen de stroom in met behoorlijke golven is een behoorlijk goede workout. Daarna varen we naar een plek dat meer uit de wind ligt en lunchen we op de boot. Wat we eten? Je raad het niet... Hier mogen we ook nog voor 15 min snorkelen. Als laatste zouden we naar Hidden beach gaan, maar omdat het te hard waait en de wind vol op dit strand staat wordt besloten om naar een ander eiland te gaan dat wat meer uit de wind ligt en veilig te bereiken is met de boot. Uiteindelijk wordt het Seven Commando Beach. Hier morgen we 1.5 uur blijven. Het is echt een plaatje! We gaan snorkelen en de onderwaterwereld is net zo mooi als boven water. Dit is by far het mooiste rif wat we gezien hebben! Natuurlijk zou je net zien dat mijn onderwatercamera het niet meer doet omdat de batterij leeg is. Damn!! Kneus! Beetje jammer dit. Om 16.00 keren we weer terug naar ons eiland. Mooie dag was dit! 

Maandag 13-02-2017

Vandaag is een rustdag. We hebben geen activiteiten via onze reisorganisatie. Maar ja, om nou niks te gaan doen op 1 van de mooiste eilanden zou echt een waste of time zijn, dus gaan we een scooter huren. Toen we hier aankwamen op zaterdag, hebben wij gelijk 3 scooters gereserveerd voor vandaag bij een tentje tegenover het hotel. Het jochie doet een beetje vaag, maar zegt dat ze klaar zullen staan. Right… we geloven er eigenlijk al meteen niet zoveel van, maar we gaan het zien. En eenmaal vandaag aangekomen bij het tentje, heeft die loser inderdaad geen 3 scooters tot zijn beschikking. Pfff eikel. Maakt niet uit hoor, er zitten er hier nog tientallen, jij loopt geld mis, wij niet, wij hebben zat. Mazzel! Dus op zoek naar een ander. Al snel gevonden naast het politiebureau. We worden door 1 gozer geholpen, krijgen drie 125cc scooters mee, maar ze willen nog wel ff papa’s paspoort. ‘Nee’ zegt papa, die krijgen jullie niet! Rijbewijs was ook goed, nou prima. Dus rond 10.30 zijn we gaan rijden. Het plan was om eerst naar Nacpan Beach te gaan. Ongeveer 30 min rijden. Veel gestopt voor uitzichten en foto’s. Na de afslag ‘Nacpan Beach’ volgt er nog een ruim 20 min durende vreselijke rit over een onverharde weg met allemaal keien, stenen en zand. Ik vond het best eng. Eenmaal aangekomen is het echt wel een heel mooi strand. Prachtige zee, mooi wit zand, vele veeeele palmbomen weer. Heel mooi. Mama voelt zich al de hele dag niet zo goed, dus die gaat hier even liggen terwijl papa en ik de zee in gaan. Het waait hard en de golven zijn hoog. Een aantal keer zitten we precies op het punt waar de golf omslaat en worden we keihard over het zand getrokken. Heerlijk hoor zo’n broekje vol met zand. Met lunch bestellen we lekker ordinair een bordje patat. (de keuze is reuze hier, kip, rijst, varken, of patat.. Nah!) papa krijgt eerst zijn bordje, die van mij komt later. Ja dat zijn we onderhand wel gewent hier, vaak eet iedereen apart. Het komt wanneer het klaar is, tegelijkertijd koken kennen of kunnen ze hier niet. Ik heb ook honger, alleen beetje ontbijt gegeten, ik lust wel wat.  Na een half uur melden we nog even dat ik ook nog patatjes zou krijgen. “jaja komt eraan” wordt er gezegd. Oh ja? Duurt anders verdomd lang. Maar goed, haast moet je hier niet hebben. Maar na 1 uur was ik er toch wel klaar mee. Wij willen ook weer weg, dus geen lunch voor Djaar. Ik denk verrek maar hier, heb mijn geld teruggevraagd. Rot op. Ga niet betalen voor iets wat ik niet krijg. En nee. Je mag het ook niet als fooi gebruiken. Terug met die 500 peso’s! (0.94 cent)   De scooters zijn pittige dingen hier. Op rechte stukken heb ik het gas een paar keer opengegooid en dan haal ik toch met gemak de 105 en hij had nog wel wat harder kunnen gaan maar ik had de ruimte niet meer. Ze trekken ook lekker snel op. Heerlijk. We rijden nu richting Las Cabanas Beach en Corong Corong voor de zonsondergang, maar omdat we een stuk terug moeten en toch langs ons hotel komen droppen we mama daar af. Die is ff klaar voor vandaag. Papa en ik rijden verder naar Las Cabanas Beach en doen hier een drankje. De zonsondergang is best mooi, maar niet spectaculair. De scooters moesten uiterlijk om 19.00 ingeleverd zijn en we komen ruim op tijd terug om 18.30. Die gozer die ons vanmorgen heeft geholpen is er niet meer, dus zijn collega handelt het af, een klein vrouwtje. We zijn nu op 2 scooters, die van mama staat voor het hotel en brengen we ook zo. Gelukkig is het vlakbij. We parkeren de scooters, ik sta met mijn sleutel in mijn hand en wacht op papa die zijn rijbewijs terug moet krijgen. Maar ineens is die weg. Zij heeft geen rijbewijs van papa. Waar is dat dan?? (wij blij dat we nooit dat paspoort gegeven hebben!) want het is namelijk gewoon foetsie! Ja dikke doei met jullie. Dus ik zeg, wij geen rijbewijs terug, dan jullie geen scooters terug. We hebben daar 50 min gestaan. Woordenwisseling, ruzie, schreeuwen, de eigenaar gebeld van dat klote bedrijf, politie kwam er ff bij staan maar die trekken hun smoel niet open, komen even kijken en vertrekken weer.. 1 grote chaos en niemand die het rijbewijs heeft, ook nog bij de buren gevraagd, maar niks. Nou zou ik jullie de rest van de details van de conversatie besparen want dan ben ik morgen nog aan het typen. Na bijna een uur waren we het zat! We moeten verdomme nog douchen en avondeten, het is bijna 20.00! We willen beetje op tijd naar bed omdat we morgen een reisdag hebben en dan krijgen we deze shit. Geen rijbewijs, ze lopen allemaal wat te brabbelen maar echt helpen doen ze niet. Dan is er maar 1 optie: de scooters meenemen. Onze spullen kwijtraken? Prima. Wij dan ook jullie spullen ‘kwijt raken’. Wij stappen op de scooters en rijden weg. Papa roept nog dat ie de scooters zo de in zee rijdt, dat vrouwtje gilde terug, ‘Dan kom je nooit de Filipijnen meer in!” en papa “Joh je bent mijn rijbewijs toch kwijt! Je weet niet eens wie ik ben joh!” En wij rijden weg. Langzaam. We moeten namelijk door de winkelstraten rijden en het is retedruk. Kutzooi. Hebben wij dit weer. En nu? Morgen vertrekken we. Veel tijd hebben we niet. We besluiten de scooters niet terug te brengen en de sleutels weg te gooien of mee te nemen zolang ze niet met ons rijbewijs komen, maar daar komen we weer op terug, want ALS dat rijbewijs ineens boven water komt, hebben ze dus wel alle informatie van mijn vader en komen wij straks de Filipijnen niet meer uit. Wordt er straks ook nog diefstal van 3 scooters aangerekend. Nee, geen strak plan. Na eenmaal opgefrist op de kamer, gaan papa en ik even eten, mama ligt ziek op bed. Na het avondetenlopen we nog eens langs bij die scooter toko om te vragen of er al wat gevonden is. Hele discussies volgen. Ineens zegt dat kleine vrouwtje, “We weten dat jullie in het EL Nido Beach Hotel zitten, ik kom daar vannacht heen” Ik moet even nadenken. Kutwijf. Dit hebben wij nooit gezegd. Ze heeft ons gewoon laten volgen! En wat kom jij doen dan vannacht?? Wij slapen dan rond die tijd hoor, en zolang jij geen rijbewijs hebt hoef je niet te komen, ik weet niet hoor… Kansloos dit. Wel een bedrijf runnen, maar alles is 1 grote tyfuszooi. Geen registratie, geen planning, totaal geen benul wat we nou eigenlijk gehuurd hebben en documenten van toeristen kwijtraken. Goed georganiseerd jongens. Chapeau!   

Dinsdag 14-02-2017

Deze ochtend gaan we weer vroeg naar dat scootertentje, of er al wat is gevonden. We hebben weinig tijd want we vertrekken zo meteen. We wachten op de eigenaar. Die hebben wij gisteravond gesproken over de telefoon en die zou hier om 06.00 vanochtend zijn, maar je raad het al. Kneusje was er niet. Neeeee, het zijn hier geen mannen van hun woord. Ze hebben gewoon lak aan je, maar wij ook aan hun, wij hebben nog steeds hun scooters en sleutels en wij gaan straks weg, dus tjah. Iedereen wordt steeds kwader en gefrustreerder. En op het moment dat wij druk in gesprek staan met dat vrouwtje, lopen er toeristen voorbij en zij vraagt of ze een scooter willen huren. WTF? Je bent toch met ons in gesprek?!? Dus ik gil erachteraan “No, don’t do it!   en toen werd ze boos en stapte ze naar de politie. Mooi! We gaan dus naar de politie. Mijn idee trut! Dus ik erachteraan. In het ‘voortuintje’ van het ‘politiebureau’ schreeuwt zij een hoop Filipijns en wij staan er ook bij te schreeuwen. We verstaan niet wat er gezegd wordt, maar het lijkt erop dat de mannelijke politieagenten haar een uitbrander geven, maar aan ons schenken ze ook geen aandacht. Door alle commotie komt er een vrouwelijke agent naar buiten en vraagt of er problemen zijn. Oh hell yeah! Ze wilde graag luisteren naar ons verhaal, of we even plaats konden nemen aan tafel op 2 tuinstoeltjes. Héhé! Eindelijk iemand die goed Engels spreekt. Ze steunt ons volledig en gaat zelf ook even rondbellen en na een aantal minuten komt ineens de eigenaar opdagen. We besluiten de sleutels terug te geven maar de scooters mogen ze maar zelf opgaan halen bij het hotel. Aan 1 van de sleutels zit een koord en hij zegt dat dit niet zijn sleutel is en dus ook niet zijn scooter. Hoe bedoel je? Wij hebben gister 3 scooters bij JOU gehuurd vriend. 1 meter verder zit er ook iemand die scooters verhuurd (ja direct naast elkaar en waarschijnlijk elkaars scooters lopen verhuren of zo, ik heb geen idee, chaos hier, ze weten zelf niet eens wat ze doen) de eigenaar vraagt aan zijn ‘collega buurman’ of deze sleutel van hem is, waardoor deze gozer naar buiten komt stieren en echt volledig uit zijn dak gaat. ‘Die is van mij! En hoe kom je hieraan! En jullie hadden m gisteravond om 19.00 in moeten inleveren! Jullie zijn te laat!” en bla bla bla.. volledig buiten zijn boekje. Ik vroeg aan die gozer of het mogelijk was dat HIJ dan misschien het rijbewijs van papa had en jawel hoor! Daar was ie! Godallejeuzes! Had ie dat niet ff eerder kunnen zeggen? We hebben gisteravond nog gevraagd aan een van zijn collega’s, hebben jullie misschien het rijbewijs? Willen jullie dit aub nakijken? Hebben ze gedaan, maar toen was er niks. De 2 buren zullen ook niet ff met elkaar communiceren he of zo. Zo van ‘hey, er is vandaag geen scooter bij mij teruggekomen, weet jij hier wat van? Ik heb ook nog een rijbewijs over, degene is dus niet teruggekomen vandaag”… Uiteraard krijgen wij het rijbewijs niet terug voordat zijn scooter terug is. Hij blijft maar schreeuwen in ons gezicht en wijzen met zijn vinger "I want my scooter now! NOOOWW!!!!" Papa is het helemaal zat en grijpt hem keihard bij zijn bovenarm en schreeuwt in zijn bek "HEY! EASY NOW HE?!" En daar schrikt deze nono een beetje van. Uiteindelijk 2 van de 3 scooters ingeleverd, die andere gaan ze zelf maar halen, alle sleutels ingeleverd, rijbewijs terug en wegwezen van deze kansloze situatie. Meteen daarna moeten we vertrekken. Om 10.00 zouden we –staat in onze informatie- opgehaald worden door een busje, 50 meter van ons hotel af. We lopen erheen en wachten. Maar om 10 over 10 is er nog steeds niks. Ja… das allemaal leuk, maar het is nog 6 uur terug rijden naar Puerto Princessa en wij moeten een vlucht halen. We moeten uiterlijk 17.00 op de luchthaven zijn en dat wordt nu alweer best krap. Iemand schiet ons te hulp en het blijkt dat we oude informatie hebben, alles is een maand geleden veranderd, we moeten naar het busstation. Oh ja, lekker dit ook! Pff, bedankt Filitravel! Er worden 2 tricycle’s voor ons geregeld (een brommer met zo’n bakkie ernaast) en we worden naar het busstation gebracht. Hiermee hebben we een half uur verspilt. Uiteindelijk vertrekken we rond 10.30, de rit is weer 6 uur terug naar Puerto Princessa. Om 16.30, net op tijd komen we aan het de luchthaven en om 18.30 (half uurtje vertraging) vliegen we terug naar Manilla voor 1 overnachting. Iets voor tienen komen we aan in ons hotel in Manilla en gelukkig kunnen we nog dineren. Een latertje. Er zijn hier op de Filipijnen heel veel westerse mannen met een jonge Filipijnse dame. Een enkeling zijn echt getrouwd, maar de meeste zijn gewoon gezelschapsdames. De mannen hebben wat te neuken en mogen hand in hand lopen en zo en voor de dames wordt alles betaald. Iedereen blij. In hun ogen hebben wij westerlingen natuurlijk heel veel geld. Er zijn hier veel dames die een zakcentje bijverdienen zeg maar… Hier in Manilla lopen ze echt te hoeren. Papa en ik stonden op Valentijns avond even een sigaretje buiten het hotel te roken en er loopt een meid voorbij in een hoerig kort jurkje, tietjes er bijna uit, felrode lippenstift, een zogenaamd echte Gucci clutch en op porno-stilettohakken.  Ach ach, ik vind het knap hoe ze op die pornohakken ken lopen op de straten van Manilla. Een moment later komt er een strompelende bejaarde man voorbij, met in zijn ene hand een wandelstok en in zijn andere hand een mooi jong Filipijns grietje met minirokje. Hand in hand. “Ja, die houden écht van elkaar” zegt papa. Ik sta ondertussen nog te verwerken van wat ik nou zojuist gezien heb. Damn. Hij moet wel HEUL GOED betalen die ouwe. Die meid moet zich vast kapot schamen…Happy Valentines day. 

Morgen vertrekken we vanuit hier weer naar Puerto Galera. Het is een lange dag vandaag geweest, veel gereisd, vele uren onderweg en nu alweer heel erg over bedtijd….