Botswana - Savuti, Chobe park, Zimbabwe

Maandag 21 okt. 
Om 04.00 uur in de ochtend wordt ik wakker van de hyena’s die ik verderop hoor, volgens mij hebben ze wat te pakken ofzo, iets schreeuwt het uit. Wat een naar geluid zeg. Een tijdje later stopt het. … Drie kwartier later gaat de wekker. We breken het kamp weer af en het wordt een lange rit naar het volgende kamp in Savuti, een gedeelte van het Chobe park. De rit ernaartoe is hel. Het zit tussen 2 parken in en we rijden op een smalle onverharde weg met aan beide kanten bomen en takken. We zitten in een open truck en de ranger van het park rijdt en zet er flink wat vaart achter anders redden we het niet voor het donker. Mensen aan de raamkant (waaronder ik dus) moeten goed blijven opletten want de takken schieten voorbij en als je niet op tijd bukt of opzij duikt krijg je flink aantal zweepslagen en die doen zeer! Dit gaat constant door en zo’n 2 uur en ik wordt er niet vrolijk van en ben blij als we eruit zijn. Heb een paar flinke striemen op mn armen. Als we rond 1 uur in Savuti aankomen gaan we lunchen en vanaf hier is het nog 84 km rijden. Pffff…. Het Chobe staat bekend om de hoeveelheid olifanten die hier leven. Het zou om zo’n 120.000 olifanten gaan en hiervan zien we er vele. Ook in hele grote groepen van wel zo’n 30 olifanten. Mooi! Als we een tijdje later een tegemoet komende auto tegenkomen met hierin 2 mannen (het waren geen toeristen, dus ik neem aan rangers ofzo) vertellen ze aan onze gids iets verderop een luipaard met een jong te hebben gezien. Onze gids rijdt er als een idioot naar toe en we gaan zoeken op de plek waar ze het laatst gezien zijn. Onze (chobe) gids zoekt en kijkt naar sporen op de grond en onze Drifters gids Eric en wij met 13 man zoeken hard mee, maar het beest is nergens te vinden of houdt zich schuil in een struik. We gaan van het pad af (wat trouwens helemaal niet mag) en rijden tussen de struiken door om beter te zoeken. Toegeven: ze doen er heel veel moeite voor om m te vinden, maar helaas…. Na een zoektocht van 15/20 min geven we het op en moeten we toch echt verder als we op tijd in het kamp willen komen. Rond 17.00 uur ’s middags komen we eindelijk leeuwen tegen!! EN HOE! De gids rijdt ernaar toe, van het pad en parkeert de truck voor het struikje waar ze liggen 1 meter van ons vandaan. Het zijn 2 leeuwinnen, 1 leeuw en 3 welpjes. De welpjes zijn druk met spelen, zo schattig! De andere 3 liggen er relaxt bij en kijken wat rond. Zo cool en ZO dichtbij!! Hier blijven we een tijdje staan, maar hierdoor verliezen we veel tijd en komen we om 19.00 uur pas aan in het kamp, in het schemerlicht zetten we als 1e de tenten op. …

Dinsdag 22 okt. 
Om 06:00 rijden we weer ‘fris en fruitig’ van Savuti naar het noordelijke deel van het Chobe park. Dit is ook meteen onze ochtend game drive en zien we ‘the usual’; olifanten, zwijntjes, giraffen, roofvogels… Wanneer we weer uit het park zijn en op de asfaltweg rijden (ahhhh wat lekker. Asfalt) komen we begin van de middag ergens in een heel klein dorpje waar we gekoelde drankjes kunnen halen. De schoolkindjes die ons zien stormen op ons af en willen allemaal even op de foto. Ze dringen en duwen elkaar om maar voor die lens te komen. Jaja! Rustig maar! Jullie passen er allemaal op! Als ik dan de foto laat zien worden ze helemaal gek. Nog 1!!! Ze zijn niet van je af te slaan. Na de lunch rijden we al snel het Chobe park in, en het is meteen al veel mooier dan alle voorgaande parken. Veel groener. We zien weer vele groepen olifanten. Als we rond 4 uur aankomen hebben we 30 min. de tijd om tent op te zetten, iets te snacken en drinken want om half 5 gaan we weer op pad voor de avond game drive. We zien wat we normaal ook zien, als onze gids ineens een ruk aan het stuur geeft en de truck van het pad af rijdt. Ok. Hij heeft wat gezien maar niemand weet wat. Hij rijdt regelrecht naar een struikje, rijdt er een rondje omheen en zie hier, een hyena! Hij ligt lekker opgekruld te slapen en hij tilt slaperig zijn koppie omhoog als wij voor m staan, hij kijkt, gaapt en gaat weer verder met pitten. Aaahhh zo lelijk en toch zo lief. Hoe wist onze gids m eigenlijk te vinden? Via verse voetsporen, knap hoor! Voor zonsondergang parkeert hij de truck op een mooi uitkijkpunt en mogen we in, uit, of op de truck plaats nemen om de zonsondergang ze zien. Ik ga op het dak van de truck zitten en fotografeer me helemaal gek and enjoying the moment. Het is zo’n mooie zonsondergang!!! Om 19.00 uur zijn we terug in het kamp en het wordt zoals gewoonlijk weer een vroeg avondje.

Woensdag 23 okt. 
Vandaag gaan we van het Chobe park naar Zimbabwe Victoria Falls. Of zoals onze gids Eric het zegt; ‘jullie avontuur is voorbij, hier begint jullie vakantie’. Vroeg na het ontbijt vertrekken we vroeg voor onze laatste ochtend game drive, de laatste kans om een luipaard te zien (tijdens de groepsreis dan) We rijden en rijden en zien weer van alles maar niets wat wij nog niet gezien hebben. De hoop lijkt verloren wanneer we op weg rijden richting de uitgang, totdat we tegenliggers tegenkomen, ook toeristen met gids. We worden aangehouden en die gids praat druk met onze gids. Wat er gezegd wordt kan ik niet verstaan, maar ineens heeft onze chauffeur haast, hij stuift weg en trapt op het gas en wij stuiteren weer op en neer. Als we op de plek aankomen staan hier meerdere voertuigen en ja hoor. Hier ligt ons luipaard!! WHOOOO!!! Hij ligt lekker te chillen in de schaduw van een struikje. Na een tijdje staat hij op, draait zijn kont richting ons en ploft weer neer. Na een aantal minuten is hij al zijn toeschouwers zat, staat op en loopt het struikje in en weg is ie. Maar we hebben m gezien en lang ook! Tevreden verlaten we het park en vervolgen onze weg naar Zimbabwe. 
De grensovergang van Botswana naar Zimbabwe gaat redelijk vlot. En na weer een lange rit komen we tegen 4-ren aan in Drifters lodge in Vic Falls. Zodra wij de truck uitkomen krijgen me METEEN een briefing van de eigenaresse. De regels? Na 5 niet meer alleen de straat op! Het grootste gevaar? De olifanten. Deze komen rond 17.00 uur naar het stadje, wanneer het wat rustiger wordt op straat en blijven vervolgens de hele nacht en in de ochtend vertrekken ze weer. Ze zijn zeer agressief en zullen aanvallen zonder reden. De mensen proberen hier hun tuintjes te beschermen en gooien om deze reden steentjes en vuurwerk naar de olifanten om ze op afstand te houden. Hier worden ze agressief van en weten dus ook dat wij mensen een gevaar voor hun vormen en zullen dus niet aarzelen om aan te vallen. Ze verteld verder: De betonnen muur is nieuw. Dit omdat er afgelopen zaterdag door het verjagen een doorgeslagen olifant door de muur is komen zetten, helaas is hierbij op het terrein waar wij nu staan, een dode gevallen tijdens de aanval, ik dacht dat dit een van haar personeelsleden was. Ze is streng en bloedserieus. We krijgen een aantal serieuze waarschuwingen en ze herhaalt het 5 keer in 1 minuut. “GA NIET DE STRAAT OP NA 17:00!! Ze weten dat hier lekkere groene bomen staan en ze zullen terugkomen. Ga NIET de straat op!” De boodschap komt duidelijk over. Even later krijgen we ook een briefing over de activiteiten die je hier kan doen en wat je wilt boeken. Bungeejumping, paardrijden, helikoptervlucht over de falls, rafting, rijden op olifanten, wandelen met leeuwen…. Omdat wij al de ervaring hebben met leeuwenwelpjes of ritjes op olifanten kiezen we de helikoptervlucht over de Victoria Falls. Dit hebben wij 6 maanden geleden al besloten want dit is mijn verjaardagscadeau!  Het schijnt erg mooi te zijn dus ben benieuwd! De rest van de avond kunnen we het rustig aan doen. EINDELIJK kan er nu ook gedoucht worden en dat is NODIG ook!!! Ik sta er minimaal een half uur onder en dat komt ook doordat er 3 pisstraaltjes uitkomen. De een gaat naar links, de ander naar rechts en de 3e zit in het midden. Met andere woorden, met 1 straaltje kan je het doen. Ik kies de ‘middenweg’ en ben een kwartier bezig om de shampoo uit mijn haar te krijgen. FIJN! Het avondeten is in de lodge zelf en tussen het voor en hoofdgerecht worden we welkom geheten door een Afrikaanse zang/dansgroep. Ze doen het erg leuk! Ik duik deze avond vroeg mijn bedje in. Ja bed ja. Voor 3 nachten lang. Whoooooo!!!!!

Donderdag 24e 
Vandaag doen we…. Helemaal niks. Nu gaan we echt even uitrusten en niks doen. We zijn moe en hebben nergens zin in. Ik heb hier wifi dus mijn telefoon wordt de hele dag door gebruikt. En verder liggen we bij het zwembad. De rest van de groep is weg, afzonderlijk van elkaar, maar wat is het lekker om eens niet altijd al die mensen om je heen te hebben. Ze zijn leuk hoor, maar ff niet. Om 16.00 uur s middags worden we allemaal opgehaald voor een sunset cruise op de zambezi River. Het is best mooi, maar niet heel bijzonder. We zien krokodillen en nijlpaarden en later de zonsondergang. Het is gezellig, maar volgens mij is iedereen een beetje moe. Na de ‘cruise’ neemt onze ginds ons mee naar een restaurant waar ze impala, krokodil, koedoe en warthog (zwijntje) serveren. Ik proef het wel van een ander, maar ik speel op safe, ik heb honger en wil zeker weten dat ik lekker eet. Ik hou het bij de steak en nadat ik de impala van papa heb geproefd weet ik zeker dat ik de goede keus heb gemaakt. Vies is het niet, maar het is niet mijn smaak. Na het eten duikt iedereen vroeg het bedje in.