Medan - Berastagi

22 april 2007

Hellow lieve mensen. Onze laatste dag hebben we achter de rug. Is maar goed ook denk ik, want veel meer kunnen we niet meer opbrengen. We zijn beroerd, verkouden, hebben geen energie meer en zijn oververmoeid.

Zondag 22 april ;
Vandaag om half 8 opgestaan. We hadden een auto met chauffeur geregeld en half 9 zijn we met de auto vertrokken. We hebben eerst 2 uur gereden naar zwavelwater. Daarvoor nog ergens tussendoor gestopt op een heel mooi uitkijkpunt, met een enorme afgrond. Aangekomen bij het zwavelwater dat een soort van waterpark is met behoorlijk wat baden met zwavelwater. Wat een stank zeg! rotte eieren! Schijnt erg gezond te zijn maar zijn er niet ingegaan. Maar wel even uurtje blijven hangen, even gezeten, pootjes strekken en kletsen. Daarna zijn we naar nog een uur naar Berastagi gereden, dat is een berg met een heel mooi uitzichtpunt. We kwamen daar om het uitzicht te bekijken, maar de locals hadden andere plannen met ons. Manon en ik zaten op een muurtje en er kwam een grietje erbij zitten, een vriendin van haar wilde een foto maken, dus Manon schoof op zodat ze niet ophun foto stond. Nou bleek dat dus helemaal niet de bedoeling te zijn, want die griet ging expres naast Manon zitten, zodat ze WEL op de foto stond hahahah.. VRAAG DAT DAN GEWOON! Doe niet zo moeilijk.. Dus gingen we op de foto met die grieten, hadden we misschien beter niet kunnen doen, want de rest volgde erg snel... te snel. Wij leken wel een touristen atractie! Ze stonden gewoon in de rij joh! Een blonde en een rooie, die mensen hadden de dag van hun leven joh. Na alle fotosessies nog even blijven hangen voor half uurtje en rondgelopen. Daarna verder gegaan naar een markt daar een half uur vandaan. Ik heb hele leuke slippers gekocht en mooie saron. Verder zielige diertjes gezien, in veelste kleine kooitjes. Cavia's, hamsters, hondjes, ook met allemaal puppy's. Sommige zagen eruit... kaal, ziek, zielig... Aaaaaww... zou ze het liefs allemaal mee willen nemen, vind ZO zielig. Snel maar doorgelopen, anders wordt ik heel verdrietig. Daar iets van 45 min gebleven en weer die auto in op weg naar een meer. Het Lau Kawar meer. Was ook weer iets van anderhalf uur verder rijden. Op de weg zijn we ook compleet door elkaar geschud. Door die bergen heen, bochten, omhoog, omlaag en geen asfalt..ppfff KOTSMISSELIJK!! Bij het meer aangekomen was het best mooi. Ook daar weer even gehangen en bijgekomen van de rit, maar we we wouden eigenlijk niet te lang blijven..want voelde ons niet zo lekker. Dus na een half uur weer terug de auto in en 3 uur terug rijden naar Medan. Al bij al, waren we om kwart over 7 s'avonds weer in het hotel. En dat voor de laatste dag.. pff.. Edy wou vanavond ook nog naar live muziek. Ik geloof niet dat hij helemaal begrijpt hoe wij ons voelen. Vaak uitgelegd, maar hij snapt het niet. Ik ben geen 1 keer met Manon samen geweest, ja 1 dag, in Banda Aceh. Niet dat ik klaag hoor, was super met al die gasten! Maar laatste avond vroeg naar bed voordat we weer 24 uur wakker zijn. Inonesiers zijn ZO snel teleurgesteld!! Tot op het irritante af. Je KAN geen nee zeggen tegen die mensen, dat is een belediging. Alles neem je aan, eten drinken, ook al ben je kotsmisselijk, je MOET door  als ze het je aanbieden. Nu is het klaar. We hebben ons 3 weken aangepast en echt alles gedaan. Ik zou Edy eens wat  Hollandse dingen laten zien. Ik heb nee gezegd en hij liep boos weg. Whatever. Jou probleem niet de mijne. Morgen zitten we weer 14 uur in het vliegtuig en tussendoor ook nog 6 uur tussenstop op Kuala Lumpur. Wij vinden het best voor vandaag. Wij gaan zo koffer pakken, Edy's family gedag zeggen en slapen. Het is over,... voorbij.. Snel weer geld verdienen, zodat ik snel weer naar mn vrienden kan. Hoop dat voor iedereen de mail een beetje boeiend was. In iedergeval erg leuk dat mensen toch geinreseerd zijn in wat wij hier allemaal doen. Thanx! En tot snel. Dinsdag oschtend weer thuis...

23-04-2007

Nog 2 uur te gaan, koffers zijn gepakt, hebben ontbeten. Edy komt straks mee om ons naar het vliegveld te brengen. Net even naar de apotheek geweest voor Manon. Ze heeft al 3 dagen last van haar buik en even pilletjes gehaald. Papa en mama Dorst maakt jullie geen zorgen, het is niks ernstigs hoor. Mijn compact dvd speler is geladen. Zodat we film kunnen kijken tijdens onze 6 uur die we moeten doorbrengen op Kuala Lumpur. We are comming home!

Kus Nardjara en Manon!