Filipijnen - Bohol

03-02-2017

De laatste nacht in Manilla was geen succes. Na 14 uur reizen, 24 uur wakker zijn ben je echt wel moe. Rond 22.00 naar bed gegaan, maar ik had natuurlijk weer het geluk dat er recht onder mijn raam een liveband aan het spelen was. Keihard ook. Je probeert te slapen maar uiteindelijk lig je de liedjes mee te zingen. Ze stopten om 01.00 eindelijk met spelen, pffff…. Ik ben even weggevallen daarna, maar om 02.00 was ik alweer klaarwakker. Hallo jetlag. Daarna lig je alleen maar te luisteren naar het geratel van de airco. Om 03.00 uur dat herrieding maar uitgezet, had het ijskoud ook, maar binnen 20 min is het alweer bloedheet en heb ik m weer aangezet. Daarna gaf ik het op… ach, we moesten toch weer om 05:00 op om naar de luchthaven te gaan. Eenmaal ingecheckt, wachten we bij de aangewezen gate tot we mogen vertrekken. Er hangen geen televisieschermen en er wordt veel omgeroepen, werkelijk niet te verstaan. Het is druk en rumoerig. Om 07.50 zouden we moeten boarden en om 08.20 vliegen we. We wachten en wachten, maar er gebeurd weinig. Iets na achten merk ik op dat we wel weer vertraging zullen hebben, over 15 min vliegen gaat m niet worden als al die mensen nog het vliegtuig in moeten. Ik lees weer verder, afwachten maar. Na een aantal minuten vang ik ineens een naam op die wordt omgeroepen “Johannes…” (John, mijn vader.) Ik dacht nog, oh wat grappig… niet lang daarna dacht ik mijn achternaam te horen. Ik begin te luisteren, en ja hoor, het zijn wij die worden omgeroepen. Ik stoot m’n ouders aan die het niet eens horen. We schrikken een beetje en melden ons aan de balie. Of we als de sodemieter naar de andere gate willen gaan, het vliegtuig wacht op ons! Er was een gate wijziging en dat was ook omgeroepen. Ja… das lekker te verstaan ook! Tijdens het drinken en ontbijten op de luchthaven nog gekeken voordat we naar de gate gingen, toen was er nog niks gewijzigd, dat is dus gebeurd in de tijd dat we al bij de gate zaten. We hebben moeten rennen, de gate was al gesloten toen we aankwamen. We werden meteen de bus ingeduwd naar ons vliegtuig waar iedereen al inzat. Ooops.. Nog 2 mensen kwamen een paar minuutjes na ons, dus waren niet de laatste gelukkig. HAHA! Kneuzen wij. Bijna de 2e vlucht die we gemist hadden deze vakantie. Na 1 uur en 35 min vliegen komen we aan op Bohol, dit ligt in het centrum van de eilandengroep Visaya’s. Er staat een chauffeur te wachten op ons. Het is ongeveer een uurtje rijden naar ons verblijf. Een prachtige rit met alleen maar palmbomen langs de kant van de weg. Echt overal. Het vakantiegevoel begint te komen. Manilla voelt niet als vakantie, dit zeker wel. Een mooi groen, rustig, mooi eiland. We komen er rond 11.00 aan en het is prachtig. Het ligt aan Alona Beach, een mooi, vrij rustig wit strand vol met palmen en blauw/groene zee. Even bijgekomen met een drankje en lunch en ‘s middags zijn we gaan snorkelen bij ons huisrif. Mooi hoor. Helaas is het weer een beetje slecht, het is bewolkt en we hebben vandaag een paar flinke buien gehad. Ik hoop echt nog dat het beter wordt, aan de temperatuur ligt het niet, het is bloedheet. In de avond op het strand gegeten, lekker in het zand en later even gewandeld over het strand. Vele eettentjes hier, veel lichtjes, en heel veel muziek. Allemaal livemuziek. De een nog beter dan de ander. Het is echt heel gezellig hier!

04-03-2017

Vandaag staat de eilandtour op de planning. Om 9 uur vertrekken we met onze privé chauffeur. We gaan 6 dingen bezichtigen vandaag. We rijden als 1e naar een of ander standbeeld waarvan we nu nog steeds niet weten wat t nou precies was. Het Engels van de chauffeur is niet al te best en de informatie ontbreekt ook in de papieren en de plek zelf. Wel staan er tientallen hysterische Chinezen eromheen. Whatever. ’T Zou wel. Het interesseert ons niks en het is een lelijk beeld. NEXT!! (later nog opgezocht inde Lonley Planet, maar niks over te vinden) Daarna zijn we naar de Baclayon church gegaan. De oudste koraalsteen kerk in Azië. Tjah, ook hier wek je ons interesse niet echt mee. Het is ook gewoon echt geen mooie kerk. Ze zijn hier echt flink gelovig. Ook onze chauffeur. Elke keer weer als we de auto instappen kust hij zijn rozenkrans en slaat hij een kruisje. Het is maar goed dat hij geen Nederlands verstaat    Daarna zijn we naar de Tarsier Sanctuary gegaan. Bohol is de enige plek op aarde waar deze aapjes voorkomen. Het zijn de kleinste primaten ter wereld. Ze zijn niet groter dan je duim, met hele grote oogjes, echt super schattig. Dit is een beschermend reservaat en je moet een bepaalde route lopen, overal waar de aapjes zitten, staat een begeleider die toeziet dat jij je aan de regels houdt. Op dit moment hebben ze 8 aapjes. Ik vond dit erg leuk! Vervolgens zijn we naar de Loboc river gegaan om met een lunchboot een stuk over de rivier te varen. Het is vreselijk toeristisch!!  Met een muziekbandje aan boord. Op deze boot lunchen we vanaf een buffet. We proberen zoveel mogelijk het eten naar binnen te harken zodat we daarna alle tijd hebben voor de foto’s.  De natuur en rivier is prachtig, echt heel mooi, maar blij als ik dat circus weer mag achterlaten. Daarna naar de Chocolate Hills gegaan. Het is een formatie van1267 heuvels in het landschap. Vanaf het hoogste uitkijkpunt is het een eindeloos uitzicht op dezelfde heuvels. Mooi rond gevormd. Ik vind het bijzonder om te zien, het is mooi. In de zomertijd (april) is het water uit de heuvels verdwenen waardoor de begroeiing begint te verdrogen. Dan zijn het bruine heuvels, vandaar de naam.  Nu waren de heuvels nog groen, maar het maakt het er niet minder mooi op. Onderweg ook nog gestopt bij mooie rijstvelden. Als laatste hebben we een stop gemaakt bij een vlindertuin. Niet heel bijzonder, maar wel mooi. Zijn grote vlinders en als ze eenmaal ergens zitten, vliegen ze ook niet zo heel snel weg. Leuk voor foto’s natuurlijk. Rond 17.00 kwamen we terug in ons verblijf en zo hebben we weer een hele dag erop zitten. Veel gezien en gedaan, erg leuk! Na het avondeten zijn we nog een drankje gaan doen. Ondertussen is het nu 0.29 en ik MOET nu echt gaan slapen want om 05.00 gaat de wekker weer. Om 06.00 gaan we “fris en fruitig” met een boot op zoek naar dolfijnen en later gaan we snorkelen bij een ander eiland. Ben benieuwd! 

Zondag 05-02-2017

Om 05.00 uur gaat de wekker. Veel, veelste korte nacht gehad weer! Om 06.00 worden we opgehaald door 2 gastjes en we gaan met de boot dolfijnen (en orca’s?) spotten. We stappen op onze privé boot en varen naar open water, ondanks het deels bewolkt is, is de zonsopkomst best mooi. Na een hele tijd varen zien we meerdere bootjes bij elkaar en hier zijn hele groepen dolpijnen! Zo mooi, ze zwemmen met de boten mee, ernaast en eronderdoor. We hebben er lang van mogen genieten. Daarna zijn we doorgevaren naar Balikasac, waar ze een ontzettend mooi koraalrif hebben. Het is inderdaad erg mooi, maar ook erg druk. Veel van de mensen (chinezen? Koreanen?) gaan snorkelen met een zwemvest aan. Echt zeer vermakelijk om te zien. Het blijkt dat veel mensen niet, of niet goed kunnen zwemmen. Doordat het zo druk is in het water, is het ietsie troebel en sommige idioten staan met hun grote flippers op het koraal. Pfff dumbasses! Maar het rif is en blijft indrukwekkend mooi. Als ik even met mijn hoofd boven water kom om te kijken of ik nog in de buurt ben van onze boot, roept onze ‘kapitein’ mij bij hem. Hij zegt dat we nog 5 min mogen snorkelen, daarna vertrekken we weer. Ik knik. Opeens wijst hij achter mij en zegt, “look turtle!” ik zie m nog net naar lucht happen, en ik flipper er als een gek naar toe. Ik wil een schildpad zien! We hebben verdomme nog nooit een zeeschildpad gezien tijdens onze snorkel en duik trips in Indonesië. Ik zwem zo hard als ik kan ernaar toe, maar hoe dieper ik kom hoe minder helder het water is en ik zie niet eens of ik eigenlijk wel recht zwem. Ik kijk nog een paar keer, maar helaas heb ik m niet gezien. Damn! Gemist.   Even later zitten we weer op de boot. We varen een hele tijd en de zee wordt steeds ondieper, de boot gaat langzamer varen en uiteindelijk komen we op een soort van grote witte zandbank. We mogen uitstappen en rondlopen. Het water staat tot iets boven je enkels, glas helder en ligt bezaaid met prachtige zeesterren. Oppassen waar we lopen dus. Jeetje wat is dit mooi!!! In het water staan een paar knalgroene prachtige struiken/boompjes. We hebben hier eindeloos staan fotograferen. Niet normaal hoe mooi   We hebben hier lang rondgelopen en na een tijd terug de boot op om vervolgens terug te gaan naar ons eigen eiland. Om 12.30 komen we hier weer aan, lunchen even en gaan hier weer verder snorkelen. Ook wij hebben een erg mooi huisrif. Bijzonder mooie vissen weer gezien, en een zeeslang. Een heel mooi nieuwsgierig beestje, want hij komt steeds kijken. Als mijn ouders verder zwemmen, blijf ik nog even hangen bij de slang. Ineens komt hij recht omhoog, op mij af. Ik was even bang dat hij mij zou aanvallen en duw mezelf iets naar achter. Vervolgens hij komt bijna tussen mijn flippers omhoog, langs mijn lichaam en duikt naar de oppervlakte om even lucht te happen. Stomverbaasd maak ik snel een foto van de slang verticaal boven het wateroppervlak en daarna duikt hij weer dezelfde weg terug. Dat heb ik echt nog nooit gezien, geweldig! Eind van de middag gaan we de spullen weer wat pakken en even beetje rustig aandoen. Morgen vertrekken we weer. Even een keer op tijd naar bed vanavond! Het was vandaag een hele mooie dag met alleen maar zon. Daar hebben wij meteen dankbaar gebruik van gemaakt met als resultaat dat we behoorlijk rood zijn. Maar ach... er zit nu in ieder geval kleur op.