Indonesië - Pulau Weh

4 okt 2010, 15:27 

Zondag 3 okt. 
Vandaag huren we een brommer. Papa huurt en schakelbrommer van een zaakje, ik krijg de automatische brommer van Aris mee. Aris runde hier aantal jaar geleden een eettentje, nu is hij divemaster bij de duikschool, ook Aris ken ik dus al een tijdje. Een brommertje huren voor de hele dag is 100.000 Roepia. Dat is 8.80 Euro. Ik ben een beetje zenuwachtig, we moeten links rijden, ken de brommer niet en het asfvalt mist op sommige plekken en er liggen overal veel losliggende kiezels. Brommer rijden op zich kan ik natuurlijk heel goed (na 10 jaar scooter rijden in Nederland MOET dat goedkomen) We vertrekken om 10 uur.  We willen naar Sabang (hoofdstad van het eiland) naar Casa Nemo, ook een stadje met mooie stranden en naar KM 0. Dit is het meest westelijke punt van Indonesië en hier begint het land dan ook. We zijn net een kwartiertje onderweg en rijden heuvels af naar beneden.  Op bepaalde stukken staan er stukken muur langs de weg en dit is een populaire hangplek voor Makaken. Dit zijn echt klote apen! Agressief ook… echte teringlijertjes! We rijden hierlangs en we zien ze al zitten, we gaan zo veel mogelijk in het midden van de weg rijden. Papa rijd voor ons met mama achterop en ik zie dat de makaken schijnbewegingen maken waarvan er 1 de aanval inzet. Hij rent achter de brommer aan, maar ze komen weg. Maar nu wij nog….  De grote rent van voor op ons af en ook vanaf de zijkant zet de rest van de groep de aanval in. Teringbeesten!!! Ze raken onze benen nét niet aan en ik geef een partij gas!!!!!!!!!!! De brommer schiet naar voren, maar we zijn ze wel kwijt, met bijna een dode aap tussen mn voorwiel ... gelukkig niet, want als dat gebeurd komt de hele groep in de aanval met als risico dat wij natuurlijk ook vallen.... Het scheelde weinig maar alles ging goed. Zo… dit was mijn 1e test, brommer rijden in Indonesië. Geslaagd! Dan rijden we verder op weg naar Sabang. Lastig te vinden, maar na een paar keer fout te zijn gereden, komen we aan. We zetten de brommer neer en duiken een markt op. Hier blijven we even, halen wat drinken en rijden wat rond. Ook proberen we Casa Nemo te vinden, maar dat lukt niet, die paar verkeersborden die hier staan worden we niet wijzer van en we vragen het aan de local’s. Het schijnt er lastig te zijn om het uit te leggen en veel spreken geen Engels. Ah! We vragen het wel even aan zo’n betjak mannetje (betjak: brommertje met bakje ernaast) die weten dat wel.

“Hello sir! We are looking for Casa Nemo. Can you tell us how to drive from here?”

“Oh yes! 200.000 roepia”  

“No…. we have already a bike, but we don’t know the way. We want to know the way” 

“Oh yes!! ….. betjak 200.000 roepia!” 

“Nooooo !!! Casa Nemo!!!” 

“..Yeeeesss.....?”

“Where???????” 

“Oh yes… Somewhere there” .... 

En hij wuift een beetje met zijn hand naar rechts. Oh ja, lekker dan, daar hebben we veel aan… enorm bedankt voor de hulp!! Natuurlijk zegt hij niks. Hij heeft de pest erin dat hij ons niet kan rijden en dus geen geld kan verdienen. Je denkt dan toch zeker niet dat hij ons de weg gaat vertellen?? Neeeee ze zoeken het maar lekker zelf uit die stomme Nederlanders, moet hij gedacht hebben. Na nog een paar keer rond te vragen komen we er gewoon niet achter, ik stuur een sms naar Rama, ik krijg een sms terug….. 4 uur later…. Dus nooit aangekomen in Casa Nemo. Maar tijdens onze zoektocht WEL de mooiste bounty stranden tegengekomen!!! *zucht* …. Het is als de bountyreclame maar nu in het echt ik wil hier wonen.. zoooo moooiii Witte, poederachtige zandstranden, wuivende palmen, veel groen op de achtergrond en een azuur blauw/groene zee. Hallo paradijs!! We blijven een tijdje hangen, eten, drinken, roken wat, kijken rond, maken foto’s en na een tijde vertrekken we weer. We rijden terug de andere kant op Richting KM 0. Onderweg komen we weer langs de muur waar de makaken zitten. Tip van mama: herrie maken, wegjagen, schreeuwen, toeteren… We zien ze alweer zitten, papa en mama rijden er hard langs. Ik geef vol gas en rij met mijn duim op de toeter, Marloes haar stembanden staan op scherp, maar het is niet nodig, we scheuren er voorbij, ze kijken maar er gebeurd niks, blij dat die brommertjes hier enorm veel power hebben en binnen no time al op de 80 zitten…makkelijk! Die dingen rijden zomaar 110 als het moet, heerlijk!) Na een uur rijden komen we daar aan. Het waait hard. Heel hard. We klimmen over de muur en gaan op een grote rots zitten niet te ver naar voren want de rots “hangt” boven een misselijkmakende hoogte op de afgrond boven zee, zeker een metertje of 50 (@ Manon, herkenbaar?) Ik ga plat op de rots liggen en kijk over het randje van de rots, zo de afgrond in, beneden klotsen de golven hard tegen de rotswand. Ik krijg spontaan hoogtevrees en kruip snel naar achter. We genieten van het uitzicht. Dit duurt…. 2 minuten. Er komen alweer een stel pubers op ons afgerent. Meisjes houden hun hoofddoek vast (ja hou vast hoor die doek! Straks zien we nog je haar!) Het is een groepje van ongeveer 7 geloof ik, maar iedereen wil samen en apart op de foto. Apart met mij. Apart met Marloes. Apart met papa. Apart met mama. Groepsfoto’s, dan weer alleen de meisjes, dan alleen de mannen… Pfff we zijn werkelijk weer 53 foto’s verder. Echt waar. Ze wilde nog even doorgaan, maar IK heb nu even gezegd “Nee. Klaar nu” We zijn er ff klaar mee, we klimmen terug over het hekje en gaan nog even zitten, maar besluiten snel weer weg te gaan. We rijden terug en stoppen nog even in het dorpje voor ons in Iboh (woonplaats Bachtiar) en drinken wat. Rond een uurtje of 5 komen we weer aan in Gapang beach. Verder erg weinig gedaan. Loes en ik trekken een klein zakje chips open. Whooeeiii chips!! Ok, het is geen lays maar hey! Het is chips! Gevonden in Sabang!! We hebben 3 zakjes gekocht want als we teruggaan naar Banda Aceh geld dit ook als ontbijt 

Maandag 4 okt. 
Vroeg op! We gaan om 10 uur duiken! Onze laatste duik vandaag. We vertrekken vanaf het strand en blijven aan de kust. We duiken naar max. 16,5 meter en zien weer van alles. Mooi!! Hey! We find Nemo!! Hier zit dat beest! Hihi… ze zijn zo schattig. Andere visjes zijn erg beschermend en sommige zwartje visjes “vallen” me aan. Ze komen op mn duikbril, trekken aan marloes dr haar en zwemmen naast je en tegen je aan, whahwha ik moet lachen onderwater! 1 visje zwemt tegen mn bril en blijft daar even, ik moet bijna scheel kijken om m te zien. Hoe schattig. We laten ze met rust. We hebben een onderwater camera mee en we maken wat foto’s. Onze 1e onderwaterfoto’s!! En ze zijn leuk geworden! Na de duik altijd standaard even napraten met Jacob, onze instructeur, over wat we allemaal gezien hebben. Hij pakt de boeken erbij en laat alles zien. Wij schrijven het op in onze diver’s log. Rond een uurtje of 1 komen we terug in de kamer, douchen, lezen wat, slapen nog voor een uurtje, internetten.... En zo gaat onze laatste dag hier snel voorbij. Zometeen gaan we een hapje eten en lekker op het balkon zitten. Morgen ochtend pakken we om 08:00 (!) de ferry terug naar Banda Aceh. Er staat om 07:00 een chauffeur voor onze deur dus we moeten heeel vroeg opstaan! Om die tijd is hier niks open en dus hebben we een pak koekjes en een zak chips gehaald als ontbijt (he… vervelend ) In Aceh bezoeken we nog wat dingetjes en overnachten daar 1 nacht. 's Ochentds moeten we NOG vroeger op omdat ons vliegtuig naar Medan om 06:40! Ja serieus…. Rond 4 uur ons bed uit ' s nachts.... Als er nu nog iemand beweert dat dit een relax vakantie is... Maar nu eerst eten!