Indonesië - Bukit Lawang

20 april 2007

DAAR ZIJN WE WEER! Terug uit de jungle.. helaas.. Nu weer in Medan. Ik heb al tot 2 keer toe deze e mail proberen te tikken, maar beide keren viel de stroom uit en was ik heel mijn verhaal kwijt. En dat was veel! ..de helft.. Nu ben ik een beetje bijgekomen van de schrik en dus hier poging 3...

Zaterdag 14 april;
We werden opgehaald door mn vrienden Muhdi, Lias en Iyen (alle 3 gidsen van de jungletrack) Ze zouden hier rond 11 uur zijn, dus om 10 uur dachten Manon en ik nog even 
te kunnen internetten. Toen er rond half 11 iemand vreselijk irritant op mn schouder begon te tikken. Ik draaide me geirriteerd om en zag Muhdi staan met een grote grijns op zn gezicht . Ze waren veelste vroeg! Buiten kwamen Iyen en Lias ook al aangelopen en er werd meteen flink wat geknuffeld en gezoend. LEUK ZE WEER TE ZIEN!! We hebben meteen de spullen gepakt en zijn vertrokken. Een 4 uur duurende rit naar Bukit Lawang. In de auto natuurlijk flink bijgekletst. Toen we aankwamen bij Eco Lodge -ons verblijf- rond een uurtje of 3, ging Ame net weg op haar brommer (mn vriendinnetje, ze werkt in het restaurant) Ik sprong nog uit de rijdende auto en rende haar tegemoet, toen ze me zag wist ze niet hoe snel ze van haar brommertje af moest komen en kreeg een grote knuffel en kus. Ze is zoo lief! Eenmaal aangekomen, onze spullen neergegooid en eerst alle bekende gedag gaan zeggen. WAT waren ze blij zeg! Maar wel allemaal vragen; "waar zijn papa en mama?" "komen ze nog?" ..nee helaas..... (voor hun :P) De rest van de dag niet zo heel veel gedaan, vooral met die gasten zitten beppen.S'avonds zijn we op de brommer naar Lings huis gegaan (mam en pap, dat was onze kok tijdens de jungeltrack vorig jaar "Mrcookingman") hij is de enige met een dvd speler en zouden eigenlijk bij hem dvd gaan kijken die ik gemaakt had van vorig jaar voor hun. Ook een film gemaakt van hoe wij wonen, ons huis, auto, fretten, de motor, Scheveningen en Columbus... Maar helaas pakte de cd niet en dat ging dus niet door. We zijn wel blijven hangen, omdat het stortregende. Was erg gezelig dat wel. Ook zijn 3 kinderen en vrouw ontmoet. Het is een klein hout huisje, eigenlijk niet eens een huis te noemen.. meer een klein kamertje, met een groot kleed, een kast die uit elkaar valt en een tv. En daar leven, eten en slapen ze in. Was super gezellig, totdat de stroom uitviel en iedereen in het donker zat. Er werden meteen 2 kaarsen aangestoken en was best  goed te doen, totdat Manon en ik -na alle thee- ontzettend nodig naar de wc moesten..maar ja, die hebben ze niet daar. Dus is zo lullig om te vragen "waar is de wc?" Dus hebben maar verteld "wij moeten plassen" De vrouw van Ling nam ons mee en we kregen slippers aan van haar. Ze liep voor ons naar buiten (wij met zaklamp) en daar liepen we in de stromende regen, naar een bedekt plekje naast het huis. DAT was de wc.... In de grond was een gat gegraven en daar lag een soort van rooster op. Ze wijste ernaar dat we hier konden "zitten". Zijzelf ging tegenover ons zitten met haar zoontje, wachtte tot we klaar waren. Ik kan je vertellen, dat we ons nogal oncomfortabel voelden. Het is moeilijk plassen als er 2 mensen naar je te zitten kijken. Ik heb lekkerder geplast! Laat ik het zo zeggen. We hadden de zaklamp wel uitgedaan, maar was ook niet zo'n succes want dan zie je niet of je wel goed druppelt...anyway , ik dwaal  af... Uiteindelijk alles goed gegaan natuurlijk en snel weer het huisje ingegaan. Na een half uur kwam de stroom weer terug en rond een uurtje of 12 zijn we terug gegaan naar Ecolodge. Op de brommer...zeik en zeiknat. Meteen maar een koude douche genomen (warm heb je hier niet) en daarna heerlijk geslapen.

Zondag 15 april;
S'ochtends naar de markt geweest in Bohrok, gewoon even rondgelopen en gekeken. S'middags naar de voetbalwedstrijd van Lias gegaan. En voor S'avonds waren we uitgenodigd voor een bruiloftsfeest van Oman. (ook gids in de jungle en beste vriend van Iyen, Muhdi en Lias). Hij was 2 jaar geleden de gids van mijn ouders en ik heb hem ook ontmoet vorig jaar. Natuurlijk wouden Manon en ik wat meenemen, maar we wisten niet wat. We wilden eerst geld geven, maar het schijnt gebruikelijk te zijn dat mannen geld geven en vrouwen een kado meenemen. De jongens vonden dat wij een handoek moesten kopen. "Dan hebben ze een aandenken van jullie" Dus op de markt een mooie grote handdoek gekocht. (2 Euro) Eenmaal aangekomen was het feest al in volle gang. Er stond een klein podium, met een bandje en een aantal grieten in HELE KORTE rokjes (?) (vast geen moslims??) werkelijk het hele dorp stond er omheen, echt honderden mensen! En de rijsttafels stonden ook al klaar. Oman en zijn vrouw zaten op een soort van bankje helemaal versierd met mooie doeken en bloemen. (je zou er vast een naam voor hebben maar die weet ik niet ) maar was echt heel erg mooi! Zodra Oman ons zag gebaarde hij wild met zn handen dat we mochten komen. Hij vond het geweldig! Zn vrouw had een enorm mooie jurk aan en heel mooi opgemaakt, maar er kon echt geen lachje van af.. Waarom moet altijd alles zo serieus hier? Oman wel, die lachte zich rot om alle gasten die zwaar bezopen waren.. maar zij, heb haar nog geen 1 keer zien lachen. Ze hebben daar de hele avond gezeten, zij kwam er alleen vanaf om een andere jurk aan te trekken, dat deed ze zo'n 4 keer(!) De jongen begonnen aan de borden droge rijst (hoe werk je het in godsnaam weg??) En daarna al snel aan de bier. Het was heel erg gezellig, weer een hoop mensen leren kennen. De jongens hadden een aantal bier op en kregen de smaak te pakken en begonnen met dansen.. ik heb nog nooit zo hard iemand uitgelachen. Wat een lol hebben we gehad! Rond een uurtje of 1 weer vertrokken en gaan slapen.

Maandag 16 April;
S'ochtends om 11 uur begonnen aan de jungletrack. Eerst was het nog de vraag of het wel doorging, omdat het hard regende en de dieren dan ook verschuilen. Maar uiteindelijk werd het toch minder en konden we vertrekken. Met een rugzak van 3 kilo op de rug en klimmen maar in die bloedhitte. Ik was even vergeten hoe zwaar het was, maar na 8 stappen was het me ineens weer heel duidelijk.. teeeeeeeering zeg.... Manon trok het niet zo met haar rugtas en die heeft Iyen voor haar gedragen. Zwaar, hijgen, zweten, klimmen, dalen.. Klimmen is zwaarder, maar naar beneden is moeilijker. Hoe verder je loopt, hoe dichter het regenwoud. Allereerst kwamen we makaken tegen. En daarna al snel Orang Oetangs. We hebben er niet zoveel gezien als vorig jaar. We hebben 2 gezien, beide met baby. 1 bleef erg lang voor ons lopen, was echt heel gaaf. Ook nog een slang gezien! Rond 4 uur kwamen we aan in het kamp, een ander dan vorig jaar. We zijn meteen in het water gedoken en kennis gemaakt met een stel koriaanen die we onderweg een aantal keer waren tegengekomen. We hadden niet dezelfde route, maar sliepen wel in hetzelfde kamp. GOD WAT HEBBEN WE GELACHEN MET DIE MENSEN! Compleet doorgedraaid joh! S'avonds hebben we gegeten aan de rivier, zeiltje op een grond van stenen, kaarsje in het midden en klaar...sfeertje hoor! Daarna spelletjes gespeelt met kaarten. Pap en mam weten wel ;) dingdangdingdang! Een van die koreaanen sprak niet zo goed engels en kwam niet erg mee met een spelletje (mam en pap; This is a cup, a what?) We hebben vreselijk gelachen om hem!! Iedereen lag op de grond van het lachen, echt super! Maar rond 11 uur stortte iedereen in en gingen we slapen. Je slaapt op stenen en kiezels, op een heel dun matje. Zo dun als zo'n schoonmaakdoekje. Er hangt een dun zeiltje boven je hoofd en dat is het eigenlijk. Ik wist van vorig jaar dat het s'nachts heel erg kon afkoelen in de 
jungle, dus Manon en ik hadden een fleece slaapzak meegenomen. (goede keus 
trouwens) Met de inseckten viel het erg mee, dat was vorig jaar wel anders..alleen we 
hebben de hele nacht wakker gelegen.

Dinsdag 17 April;
Die gasten hebben heerlijk geslapen natuurlijk, die doen niks anders. Maar wij stadsmeisjes zijn het toch niet zo gewend. Erg pijnlijk allemaal.. Ik heb mischien net 2 uur geslapen.. maar meer zeker niet. De volgende ochtend ontbeten,noodels, brood, vers fruit en crackers. En zijn we terug gaan raften door die rivier. Iyen (beter bekend als jungelboy) had voor ons allen een soort kroon gemaakt van bladeren en bloemen, we zagen eruit.... leken wel een stel indianen. Alle banden werden aan elkaar geknoopt, met de bagage en schoenen erop, ingepakt in plastic. Ik zat met Manon, Ame, Iyen, Lias en Muhdi. En de koreaanen achter ons. Nooit geweten dat die mensen ZO leuk zijn! Tranen rolde over mn wangen, buikpijn van lachen, al met al, was een geslaagd dagje. Eenmaal terug in Ecolodge, hebben we iedereen uitgenodigd voor het feest wat we s'avonds zouden hebben. Ook goed gelukt! Veel muziek gemaakt en iedereen was er, dronken en wel. Erg laat geworden, maar lekker geslapen.

Woensdag 18 April; RUST !
Niks gedaan, veel geslapen, boekje lezen, met de gasten gepraat, maar verder niks gedaan. Compleet uitgeput en zware spierpijn van de track..

Donderdag 19 April;
Zijn we s'ochtends naar het opvang en voedings centrum gegaan van de Orang 
Oetangs. Hier worden verwaarloosde dieren, of die illegaal in huis zijn gehouden, opgevangen en later weer uitgezet in de jungle. Helaas hadden ze niet zo'n honger en konden we dat niet zien. Wel de makaken waren nog flink aan het eten, maar de Orang Oetang bleef hoog in de boom zitten. Verder weinig gedaan, Iyen en Muhdi hebben ons later meegenomen naar een huisje ergens afgelegen en daar hebben we in de zon gezeten, gegeten en in de rivier gezwommen. S'avonds zouden Iyen en ik onze verjaardag vieren. Ik ben de 27e jarig, hij de 24e. En omdat ik het graag hier wilde vieren, deden we het samen. Dus weer flink feestje gehad! Weer veel zang en muziek, veel mensen erbij, veel bier ook... iedereen was er.. behalve mn vriendinnetje Ame. Ik maar vragen aan iedereen of ze nog wel kwam, totdat Ame ineens verscheen, met een taart in een vorm van een hartje,met allemaal kaarsjes en "happy birthday" erop. Iedereen begon happy birthday te zingen en te feliciteren, whhooo!! Heb me nog nooit zo jarig gevoeld! Iyen had wat voor mij laten maken, een mooie vlinder gemaakt van kokosnoot, voor in mijn haar. Echt heel erg mooi! We zijn om 4 uur gaan slapen.

Vrijdag 20 april;
Verrot wakker, we zouden om 12 uur weer vertrekken naar Medan. Afscheid genomen van mn meisje Ame en de rest van de mensen. Ame had het moeilijk ermee, aahh.. ik wil ook helemaal niet weg! De jongens Iyen, Lias, Muhdi en Anto zijn met ons meegereden naar Medan en nog even een drankje gaan doen hier. Na een uurtje zijn ze weer weggegaan. Gewoon ronduit KLOTE! Lastig hoor afscheid nemen.. :-( En dus nu zijn we weer alleen, in Medan. Edy was nog langsgekomen, maar nergens heengegaan. Ik ben al dagen verkouden en breekt nou een beetje door geloof ik. Voel me beroerd en grieperig, maar wou per se deze mail tikken. Waar ik ondertussen nu zo'n 2 uur mee bezig ben. Ik ga lekker slapen, nog 2 dagen en dan is het afgelopen. De rekening in Bukit Lawang was echt lachwekkend. Een volle week eten en drinken, van s'ochtends / s'middags en s'avonds was maar 29,35... lekker he! Tot snel kus Nardjaar en Manon