Indonesië - Medan

21 april 2007

Zaterdag 21 april;
Zijn vanochtend vroeg opgestaan om naar een kleuterschool gegaan, om al onze ballonnen, stickers en speeltjes op te maken. Bleek dat de moslims vrij waren ..(vraag mij niet waarom?) Dus zijn we naar een katholieke school gegaan. Toen we in een klaslokaal aankwamen stonden de kinderen eerst heel stom te kijken, maar zodra we de stickers en ballonnen op tafel gooide,  schoten er iets van 20 kinderen gillend op me af. Aan alle kanten werd er aan me getrokken en de zak ballonnen en vellen stickers verdwenen snel... heb ze allemaal terug gepakt en uitgelegd (via onze tolk Edy) dat ze er allemaal een aantal mogen. Maar al snel werden van 20 kinderen 40 kinderen en van 40, 60 kinderen en van 60 . . . . . . . . alle klassen werden op ons losgelaten geloof ik. Manon had het snel gezien met ballonnen blazen, logisch in die bloedhitte.. maar ik wou door totdat iedereen had. Ik heb me het lazerus lopen blazen! In een half uur tijd was 1 zak ballonnen op. Nou weet ik niet hoeveel erin zaten, want staat er niet op (hier gekocht) maar het waren er zomaar 100. Anyway, een paar honderd kinderen blij. Was best leuk. Maar daarna was ik even klaar met dat gegil en even op adem gekomen. Daarna naar een winkelcentrum gegaan en even wat rondgelopen. Manon nog 2 leuke riemen gekocht en een leuk truitje. Daarna naar het hotel gegaan om de spullen te droppen, maar Manon voelde zich niet lekker en had er geen zin meer in om weg te gaan. Ik heb haar denk ik aangestoken, ik heb gister koorts gehad (toen ik die lange mail tikte) nu gaat het iets beter, voel me in ieder geval niet zo beroerd en ziek. Ik hoest alleen heel erg en heb moeite met ademen, omdat het verstopt zit. Vooral s'nachts krijg ik amper lucht als ik ga liggen. Ik hou Manon al dagen wakker. Sorry hoor... :( Dus Manon is in de kamer gebleven. Eigenlijk had ik ook geen zin om weg te gaan. Ik voel me ook niet helemaal top en ben moe!! Maar Edy wou nog ZO graag weg, dus ben maar meegegaan. Een minibusje gepakt en een uurtje gereden naar de havenplaats, maar eenmaal uit het busje, bleek dat alle straten onder gespoeld was door zeewater. Ik kon wel ff mn schoenen uittrekken en door het water heen lopen zei Edy.. he.....he... he... Wat denk je zelf? Nee dus. Geen zin in, had lange wijde broek aan (die ik ook niet kon oprollen dus) en als ik naar andere mensen keek die tot hun kuiten verdwenen in het smerige, afval, modder water was mijn keus al snel gemaakt; Laat maar. Dus maar even op de markt rondgelopen en wat gedronken en na 3 kwartier weer weggegaan. Edy had voor vanavond nog plannen, maar ik kan niet meer. Ik wil slapen en niks doen. We hebben amper rust gehad, zijn elke dag bezig,of op reis. Hij zou wel teleurgesteld zijn, maar kan me geen fuck schelen. Morgen weer een lange drukke dag en daarna vliegen we terug. Ik vind het wel best. We gaan proberen om weer in buisiness class te komen. We hebben al allemaal smoezen klaar enzo hihii, hoop dat het lukt. Eigenlijk is de vakantie gister een beetje opgehouden, omdat ik nu niet meer bij mn vrienden ben. Ik heb iedereen weer gezien en heb ook van iedereen 
weer afscheid genomen. Mn vrienden zijn weg. Pulau Weh en Bukit Lawang waren ook de grootste reden waarom ik terug ben gegaan naar Indonesië en weet je, ik zou het zo weer doen. Medan en Banda Aceh zijn plekken waar je naar toe moet, om verder te reizen, maar eigenlijk is hier niks te beleven. Medan is een smerige stad, het verkeer is bizar. Iedereen haalt elkaar van links, recht, voor, achter, boven, beneden, achterstevoren en binnestebuiten in. Tegen het verkeer in rijden?? Ook geen probleem, alles kan en alles mag. Frisse lucht kan je hier wel vergeten, je ademt stof, zand en uitlaatgassen in. Kinderen van 7 rijden brommer. Ze dragen wel een helm, maar niemand heeft m vast, nee sterker nog, er zitten niet eens bindertjes aan. In een minibusje, net zoals ik vanmiddag, is echt - serieus -  spelen met je leven. Oversteken? vergeet het maar, gaat je niet lukken. Stoplichten zijn er niet en als je er eens eentje tegenkomt, rijden ze allemaal door. Het maakt allemaal niet uit, alles kan en alles mag... in het verkeer dan. Tijdens het rijden kijkt ook niemand zoals wij doen, wat er achter je, links, of rechts gebeurd. Nee iedereen kijkt hier vooruit. Alleen dat. Als je van achter wordt ingehaald of wat dan ook, wordt er getoeterd en dat gaat bij iedereen hier zo om de 3 sec. Dus het is echt een herrie.. Geef mij maar strand en de jungle.
Kus en liefs Nardjara en Manon