Indonesië - Banda Atjeh - Pulau Weh

5 april 2007

Zijn we weer... Waar was ik gebleven? Gister rond 5 uur s middags het vliegtuig gepakt naar Banda Aceh waar we uurtje later aankwamen. Edy had geregeld daar we daar werden opgehaald door een kennis van hem. We zijn naar sultan hotel gereden en daar konden we meteen terecht. Niet de beste keus.. staat goed aangeschreven maar zo goed is het helemaal niet. Maargoed ik wist de weg nog een beetje van vorig jaar,dus dat was wel  handig. S'avonds aangekomen in het hotel en zijn meteen naar buiten gegaan. Vanuit de auto zagen wij namelijk de Pizzahut waar we eigenlijk wel heeeeeeel erg trek in hadden. Na al dat FANTASTISCHE eten hier..... (kip; bah, rijst; bah) Dus wij zoeken als een gek, alle mogelijke zijstraten gehad....maar geen Pizzahut. Uiteindelijk zijn we beland in de KFC ook  goed dus.. :D (kentucky fried chicken voor de leken onder ons) na onze zoektocht en toch wat gegeten te hebben, terug naar het hotel gegaan want we moesten de volgende ochtend om half 6 op. Na het douchen liep ik vanuit de badkamer naar bed, toen ik iets hoorde boven mij. (Zaten op verdieping 4 er zat niks boven ons...) ik bleef even in de hal staan om te luisteren en hoorde allemaal beesten boven ons lopen. Waarschijnlijk kakkerlakken of ratten (geen idee of die hier zijn maar goed) Manon lag al in bed en ik keek naar Manon om te zien of zij het ook hoorde. Dus ik zei "volgens mij houden ze feestje hier boven ons" waarop manon antwoorde "ah joh, dat zijn spoken" dus ik zeg, nee ff serieus er loopt van alles boven ons! Manon begon keihard te lachen en geloofde me niet. Ik zei "nou ken je hier komen en luisteren! Kwam ze hoor,... giegelend uit bed... naast mij staan. Totdat het boven weer begon met bewegen / lopen, gilde ze het uit en rende naar bed. Ik erachteraan natuurlijk, waarna we met zn 2en op mijn bed zaten met de voeten omhoog en luisteren.... en bleeeeef maar gaan joh! Ik heb maar niks gezegd, want wilde Manon niet bang maken, maar volgens mij waren het olifanten HAHA! Maar goed  we dwalen af... we hebben de oordoppen naar boven gehaald en in gedaan dan maar zo slapen..  HAHAHA! Tegen die tijd was al tegen half 2, maar echt slapen deden we niet. We waren alleen maar aan het lachen en super melig. Het begon later te regenen en toen verdwenen de olifanten en hadden wij rust en konden we de oordoppen naast ons leggen. Klote geslapen... tot overmate van ramp begon de moskee tegenover ons rond 4 uur te jengelen... Jezus zeg wat een herrie! Affijn, klote nacht dus.. Half 6 ging de wekker, wij totaal brak natuurlijk...Even snel ontbijten en spullen pakken. Toen we de kamer verlieten pakte we de lift naar beneden. Ook dat ging niet helemaal vlekkeloos... Al  snel stond ie stil.. en viel even voor een paar sec. het licht uit. SUPER ENG! Er stond nog een man bij ons en die drukte op alarm maar verder durfde hij niet zo. Ik pakte ondertussen mijn telefoon voor licht (de flitser) toen het licht alweer aanschoot. Ik drukte op alarm en keek ik mn telefoon voor het nummer van het hotel zodat we de bali konden bellen. Maar eerst maar keihard op de deur lopen rammen. Toen vielen we ook nog een stukje naar beneden en er ging op dat moment veel door mn hoofd. Ik zag de krantenkoppen al voor me "Nederlanders omgekomen bij neergestortte lift" Manon is zo lekker nuchter, die dacht alleen maar aan de boot "straks missen we de boot!" Ja he he!! Zullen we hier eerst uitkomen vriendin! Ik dacht even aan Steve Irwin..die man vechte met leeuwen, krokodillen, beren... en zn uiteindelijke dood werd zo'n stom klein, plat klote visje. En dacht toen aan mezelf... ik zo bang om te vliegen en neer te gaan, maar in een lift kan het dus ook gebeuren... zou ook wel een triest dood zijn... zo lullig... ANYWAY we leven nog... Na een aantal minuten bonken op de deurenen schreeuwen werden de deuren opengetrokken en konden we eruit. De chaffeur stond al te wachten en wij hadden een goed excuus om te laat te zijn (wat we meestal niet hebben) GEEN SULTAN HOTEL MEER VOOR ONS! De boot vertrok een uur later dan verwacht, dus we waren op tijd. Rond half 11 kwamen we op Pulau Weh (voor degene die het niet kennen, ga maar even Googelen op afbeeldingen :P) Nog een uurtje in de auto en uiteindelijk aangekomen in Gapang, waar Bahtiar ( jongen die ik vorig jaar heb leren kennen) een huisje voor ons had geregeld. Hij was blij om ons te zien en kreeg een knuffel en dikke zoen. Verder nog een aantal bekende hier, dus wel heel erg leuk. We hebben een klein hutje... een paar planken om ons heen, meer is het niet. Leuk uitzicht dat wel.. heeeel mooi. De eerste muggenbulten zitten er al, maar nog niet zo extreem als afgelopen jaar. Hopen dat het zo blijft, maar zou wel niet, aangezien we nog naar de jungle gaan. Nou tot zover onze avonturen.. zullen er nog een hoop volgen. We gaan een van deze dagen ook duiken en rondrijden op het eiland met Bahtiar en een vriend... Dus tot snel, liefs,

Nardjara en Manon